Dit project zoomt in op een tak van de hulpverlening die aan belang wint in onze samenleving: de zogenaamde ‘gedwongen hulpverlening’. Het wordt steeds duidelijker dat allerlei vormen van dwang en drang opduiken, niet enkel in de sector van justitie, maar ook in vele andere sectoren binnen het welzijnswerk. Omwille van de grote complexiteit van dit brede werkveld, wordt de focus van dit project gelegd op wat kan beschouwd worden als het prototype van gedwongen hulpverlening: het justitieel maatschappelijk werk in de context van de gevangenissen en de justitiehuizen in Vlaanderen.
 

De concrete aanleiding voor dit PWO-voorstel ligt in een recente noodkreet vanuit het werkveld. Sociale professionals voelen zich gevangen in een aantal spanningsvelden, hebben het moeilijk om zich professioneel te positioneren, stellen zich vragen bij het werk dat ze moeten verrichten. Kortom, ze worstelen met een professionele identiteitscrisis.

Dit onderzoek is er in eerste instantie erop gericht om – samen met basiswerkers en beleidsmensen uit de psychosociale diensten (PSD) en de justitiehuizen – te exploreren hoe zij zich in hun dagelijkse praktijk verhouden op spanningsvelden die geformuleerd worden in de wetenschappelijke literatuur. In een tweede fase zal  – opnieuw samen met voornoemde partners – gezocht worden naar handvaten die hen kunnen helpen in de uitoefening van hun complexe taak. Het is de bedoeling om – vanuit wetenschappelijke kennis en ervaringskennis – te zoeken naar mogelijkheden die sociale professionals toelaten om een evenwichtige balans te vinden op de spanningsvelden waarmee ze geconfronteerd worden en hen daarbij de ondersteuning te bieden die ze nodig achten.