Mensen kunnen na een beroerte verschillende stoornissen ervaren. Naast de sensorimotorische problemen, hebben personen na een Cerebro Vasculaire Aandoening (CVA) vaak ook cognitieve stoornissen die desoriëntatie in tijd en ruimte, verminderde informatieverwerking in tijd en volume, en aandachtsproblemen inhouden. Een van deze aandachtstoornissen na een beroerte is visuospatieel neglect (VSN), gekenmerkt door een verminderd bewustzijn voor visuele stimuli die zich aan de contralesionale kant van de ruimte bevinden.

Mensen met VSN ervaren aanzienlijke houdingsstoornissen en een hoog valrisico. Bovendien kunnen de gevolgen van meer praktische aard zijn, aangezien patiënten met een aandachtstekort zich bijvoorbeeld niet bewust zijn van de verkeerslichten bij kruisingen of zelfs het verkeer in het algemeen, maar ook niet in staat zijn om producten te vinden in supermarkten. Het is duidelijk dat mensen die te maken hebben met cognitieve stoornissen moeilijkheden ondervinden in alle aspecten van ADL (Activiteiten Dagdagelijks Leven) en gemeenschapsparticipatie en zelfs niet in staat zijn om zelfstandig thuis te wonen. 

Huidige behandeling

Helaas is er tot op heden geen adequate manier om VSN te beoordelen met goede klinimetrische eigenschappen zoals hoge ecologische validiteit en betrouwbaarheid of om een onderscheid te maken tussen verschillende modaliteiten van VSN. Behandelingsopties zijn vooral gericht op compensatie. Bovendien is het met de huidige conventionele pen-en-papier-taken moeilijk om oogbewegingen te kwantificeren in relatie tot hoofdbewegingen die relevant zijn voor de interpretatie van de prestaties van de patiënt, ongeacht of de patiënt compensaties gebruikt. Het is voor patiënten dan ook niet echt mogelijk om thuis te trainen met monitoring van op afstand (telerevalidatie). Als gevolg van het gebrek aan goede beoordelingsmethodes en behandeling blijven patiënten sterk afhankelijk van het spontane herstel van hun neurale systeem. Echter, een groot aantal patiënten zal na revalidatie aanhoudende klachten van VSN hebben, wat leidt tot aanzienlijk verlies van participatie in de gemeenschap en een hoge afhankelijkheid van (in)formele zorg. 

VR als oplossing

Dit project beoogt een oplossing te bieden voor de bovengenoemde problemen door middel van een Virtual reality (VR) applicatie. VR heeft het potentieel om een driedimensionale omgeving van het echte leven te bieden, waardoor de ecologische validiteit van de beoordeling van neglect toeneemt. Een assessmentmodule die eye-tracking gebruikt in een zoek- en gaze game (bijvoorbeeld zoek vogels in een bos) resulteert in een heatmap van het gezichtsveld van een patiënt waarin gebieden met mild of ernstig neglect kunnen worden afgebeeld. Deze heatmap kan vervolgens worden gebruikt in een gepersonaliseerde behandelmodule.

De recente technische ontwikkelingen op het gebied van VR-brillen hebben van Virtual reality een volwassen, betrouwbare en betaalbare technologie gemaakt. Dit betekent dat patiënten voor deze toepassing niet afhankelijk zijn van apparatuur die alleen toegankelijk is in ziekenhuizen of revalidatiecentra maar zelfs thuis en op hun eigen tempo een behandeling kunnen ondergaan, waardoor telerevalidatie dus mogelijk wordt. 

Doelpubliek

De primaire gebruikers zijn professionele zorgverleners op het gebied van neurologische revalidatie zoals neuropsychologen, fysiotherapeuten en ergotherapeuten. Sommige patiënten, die de verantwoordelijkheid voor hun eigen revalidatie op zich kunnen nemen, kunnen de applicatie zelfstandig gebruiken binnen de zorginstelling of thuis (telerevalidatie).